sen biliyor musun gece nasıl örter üstümü
ve biliyor musun nasıl daha fazla kararır düşlerim
bitkinim ...küreklerim hep çekilmiş boşa
sancağımı hiçe saymış her zafer...
kim döktü bu incileri ruhuma
kim beni aşka buladı böylesine
kim koydu içime sözcüklerin dansını
bu raksedenlerde kim böyle?
sen biliyor musun nasıl yorgun ruhum
bu yüzden pervasızca sözcüklere dokunuşum
kim bu içimdeki...
içimden bu hiç çıkmayan kim..
sözmü verdim ben aşka?
davetine icabet mi gerektirdim
çağırmasın yoluna beni..
hüznümü eşelemesin...
gülüşlerime aldanıp yolumu gözlemesin...
sen biliyor musun söz verdim kendime....
ve biliyormusun her aldanış bir hediye
şimdi çekip çıkacağım bu kapıyı
üstüme yıktığın depremlerin enkaz altını dolaşacağım
afette ilk kurtarılacak olanı kaybetmişim meğer
iknci sayfa kesmez beni
manşet olsun bu haber
kalbimi...
kalbimi kaybetmişim meğer...
